“ડેડી, આ શું? દર વખતે તમે વાળ કેમ ઝીણા કરાવી દો છો? તમને નવી સ્ટાઈલ રાખવાનું નથી ગમતું?” અમારા શ્રીમતિજી હાથમાં વાળ કાપવાનું મશીન લઈને તૈયાર થઇ રહ્યા હતા ને તથ્યએ અણધાર્યો પ્રશ્ન કર્યો.
“આજરે કોન્તરા.” તથ્યને મેં હસતા હસતા જવાબ આપ્યો.
“આજરે કોન્તરા?” તથ્ય માથું ખંજવાળતા ખંજવાળતા મારી સામું તાકી રહ્યો એટલે મારે એને વિસ્તારથી જવાબ આપવો પડ્યો.
“’Agere Contra - આજ રે કોન્તરા’ એ લેટીન શબ્દ સમૂહ છે જેનો અર્થ એ છે કે જે વસ્તુ તમને સૌથી વહાલી કે ગમતી હોય એનો ત્યાગ કરવો.” આજથી બરોબર વીસ વર્ષો પહેલાં નોવીશીયેટમાં અમારા ઉપરી અમને સંતોના જીવન ચરિત્રો પરથી આધ્યાત્મિક વાતો સમજાવી રહ્યા હતા ને મારું મન ચગડોળે ચઢી ગયું.
“છ મહિના પહેલાં જ સંસારનો ત્યાગ કર્યો છે. ભાઈભાડું, માબાપ અને સગા વહાલાંઓને પણ છોડી દીધા છે. અરે, જે વસ્ત્રો પહેરવાના ખૂબ ગમતા હતા એનો પણ ત્યાગ કરીને ઝબ્ભો લેંઘો ધારણ કર્યા છે. અહીં આવ્યા પછી ટીવી, છાપું અને સમગ્ર દુનિયાનો સાથેનો નાતો પણ કપાઈ ચૂક્યો છે. હવે, ત્યાગ કરવા માટે બાકી શું રહ્યું છે.?”
“માથા પરના વાળ.” ખાસ્સું મનન ચિંતન કર્યા પછી અંતરઆત્માનો અવાજ સંભળાયો. આમ જુઓ તો એ વાત પણ સાચી હતી. કોલેજના દિવસોમાં મને મારા વાળ ખૂબ ગમતા હતા ને દિવસમાં કેટલોય સમય અરીસા સામું જોઇને પટિયા પાડવામાં વીતી જતો હતો. હવે, અહીં આવ્યા પછી પણ વાળ પ્રત્યેનો મારો અનુરાગ જરાય ઓછો નહોતો થયો.
એમની વાત સાંભળ્યાને લગભગ એક અઠવાડિયા પછી જીવનમાં પહેલી વાર મેં વાળને દૂર કરવાનું નક્કી કરી લીધું અને મારા સાથીની સહાયથી માથા પર મશીન પણ ફેરવી દીધું.
વીસ વર્ષો પહેલાની એ વાત અને આજની ઘડી. એકાદ બે અપવાદ સિવાય મારા માથાના વાળની સ્ટાઈલ ક્યારેય બદલાઈ નથી.
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો