કરમમાં હોય એના હાથમાં કરમદાં આવે !

ઘરમાં બેસીને આઈપીએલ જોતાં જોતાં વેફર્સના પડીકાંઓ ભચડનારી પેઢીનાં નસીબમાં કેમિકલથી કુત્રિમ રીતે પકવેલા કેળાં અને કેરીઓ જ હોય. બેજોડ સ્વાદ ને કુદરતી વિટામિન્સથી ભરપૂર  કરમદાં ખાવા હોય તો જંગલમાં રખડવાની તપશ્ચર્યા કરવી પડે.

રંગે ઘેરા જાંબુડી, કદમાં દેશી જાંબુ જેવડાં નાના અને સ્વાદમાં બેજોડ ને ખટમધુરાં ફળ એટલે કરમદાં. એની ખેતી થતી નથી એટલે બજારમાં એ જોવાય મળતા નથી. એની ભાળ મેળવવી હોય તો સુવર્ણપટ્ટી છોડીને સેલવાસથી શામળાજી સુધીની પૂર્વપટ્ટીમાં રખડપટ્ટી કરવી પડે કારણ એનો સહજ ઉછેર ને જાળવણી જંગલ અને ડુંગરાળ પ્રદેશમાં જ થાય છે.

ગરમીની મોસમમાં બોરડીની જાતના જ  નાના કાંટાળા છોડ પર કરમદાં થાય છે. કાચા હોય ત્યારે ઘેરા લીલા ને બેસ્વાદ પણ જેમ જેમ પાકા થતા જાય એમ એમ ઘેરો જાંબુડી રંગ ને અનેરો સ્વાદ ધારણ કરતાં જાય છે. છોડ પર જ પાકેલું કરમદુ સ્વાદમાં એવું બેજોડ હોય છે કે એની સરખામણી બીજા કોઈ ફળ સાથે થઇ ના શકે. 

ફળમાં ગર ઓછો ને બીયા વધારે હોય છે એટલે મહેનત ઝાઝી કરવી પડે આમ છતાં એક વાર એનો સ્વાદ દાઢે વળગે પછી એની એવી માયા લાગે કે ગમે એટલા કરમદાં પેટમાં પધરાવીએ તોયે મનને ધરવ ન જ થાય.