આમ તો શાળા ખાસ દૂર નથી એટલે એકલો જાય તો પણ વાંધો નથી પણ સાઈકલ લઈને જવા માટે તો સંચાલકોની પણ પરવાનગી જોઈએ એટલે મેં એને કહ્યું;"અલ્યા, અમને તો વાંધો નથી પણ તારા આચાર્યા તને રજા આપશે ખરા?"
"ઠીક છે. એ હું સંભાળી લઈશ." એનો આત્મવિશ્વાસ જોઇને અમે તો આભા જ બની ગયા.
"જો દીકરા, હજી તારી ઉંમર થઇ નથી એટલે તને હું રજા ના આપી શકું." આચાર્યાએ વિનમ્રતાથી નન્નો ભણી દીધો.
એમના દ્રષ્ટિકોણથી આચાર્યાનો નિર્ણય બિલકુલ સાચો હતો પણ એમને હજીસુધી એ જાણ નહોતી કે આ તો ભડ*નો દીકરો છે. પોણાત્રણ વર્ષનો હતો ત્યારથી જ સપોર્ટ વિનાની સાઈકલ ચલાવે છે ને આજે દર રવિવારે છાપાંઓ લેવા માટે એના બાપ સાથે ઠેઠ બજાર સુધી સાઈકલ લઈને જાય છે.
ખેર, પરવાનગી મળે ત્યારે ખરી. આત્મવિશ્વાસથી આચાર્યાની સાથે વાત કરવી એ પણ હિંમત અને બહાદુરીનું લક્ષણ છે ને !
(ભડ - સમર્થ, બહાદુર)
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો