અમારી સલામનો પ્રતિસાદ આપે એ પહેલાં તો લાલાભાઈના હાથમાં મુઠ્ઠીભર સીંગના દાણા હોય. સીંગની ખરીદી અમે કરીએ કે ના કરીએ અમને ત્રણેયને દિલથી મુઠ્ઠીભર દાણા દર વખતે ખવડાવવાનો નિયમ એ ક્યારેય ના ચૂકે.
એક વખતે અચાનક હોસ્પિટલમાં જવાની જરૂર ઉભી થયેલી. ખિસ્સામાં રોકડ ના મળે પણ એટીએમ કાર્ડ હતું એટલે ચિંતા નહોતી. મનમાં એમ હતું કે રેલ્વેસ્ટેશન પરના મશીનમાંથી ઉપાડી લઈશું. પરંતુ, ત્યાં ગયા પછી ખબર પડી કે ત્રણે ત્રણ મશીનો ખોરંભે ચઢ્યા હતા. હવે શું? એમ વિચારી રહ્યો હતો ને લાલાભાઈ યાદ આવ્યા. બરોબર સ્ટેશનની સામે એમની સીંગની દુકાન. જગ્યા મોકાની હોવાથી નાંખી દેતાય એમને દસેક હજારનો વકરો થતો હશે. એવા માણસ પાસે ખપ પૂરતો હાથ લંબાવવામાં વાંધો નહિ એમ વિચારી અમે ત્યાં પહોંચ્યા ને અમારી આપવીતી રજૂ કરી.
"બોલો, કેટલા જોઈએ છે?" વધારે પૂછતાછ કર્યા વગર એમણે રોકડ ગણવા માંડી.
"આવતીકાલે પરત કરી દઈશ." રૂપિયા હાથમાં લઈને મેં એમને વાયદો કર્યો.
"મેં તમારી પાસે માંગ્યા છે. તમને જયારે અનુકૂળ લાગે ત્યારે પાછા આપજો." એમની ઉદારતાને વધાવવા અમારી પાસે શબ્દો નહોતા.
ત્યાંથી થોડા આગળ વધીએ એટલે પોલીસ સ્ટેશન આવે ને ત્યાં બહાર નારિયેળવાળા નાદીરભાઈ સાથે મુલાકાત થાય. દૂરથી અમને જોતાવેંત ઓળખી જાય ને અમે ત્યાં પહોંચીએ એ પહેલાં તો તથ્ય માટે મસમોટું પાણી ભરેલું નારિયેળ કાપીને તૈયાર રાખે અને હા, સીઝન હોય કે ના હોય, ભાવ ઓછો હોય કે વધારે હોય અમારી પાસેથી એ હંમેશાં દસ રૂપિયા જ સ્વીકારે.
"અલ્યા, નાદીર ગામ આખામાં આટલા મોટા નારિયેળના વીસથી ત્રીસ રૂપિયા લે છે ને તમે કેમ માત્ર દસ જ રૂપિયામાં આપો છો?"
"તમારો દીકરો શુકનવંતો છે એને નારિયેળ પાયા પછી મારો દિવસ જોરદાર જાય છે." નાદીર તથ્યની સામે જોઇને હસીને જવાબ આપે ને તથ્ય "થેંકયુ નાદીર અંકલ." કહીને વળતો જવાબ આપે.
છેવટે સંબંધોની શરૂઆત તો નામથી જ થાય છે ને !
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો