બરોબર સાડા બારે ઘંટનો નાદ સંભળાયો ને વિદ્યાર્થીઓના ટોળાએ હૂડુડુડુ.... કરતા ભોજન ખંડમાં પ્રવેશ મેળવ્યો. ભોજન વિના ભજન ન થાય તો પછી અભ્યાસ પણ ન જ થાય ને! જ્ઞાનદીપ વિદ્યાલયમાં બરોબર બાર વાગ્યે રીસેસ પડે ને વિદ્યાર્થીઓ ઘર ભણી ડગ માંડે. સવા બાર વાગે પ્રાર્થના શરૂ થાય જેમાં મનન ચિંતન કરવાનું હોય એટલે દરેક વિદ્યાર્થી પોતાને અનુકૂળ આવે એવી જગ્યાએ એ સમય પસાર કરે. કેટલાક પોતાની રૂમમાં સમય ગાળે, કેટલાક પ્રભુ મંદિરમાં સમય ગાળે તો વળી કેટલાક પ્રકૃતિના સાન્નિધ્યમાં આ સમય પસાર કરે. પરંતુ, મોટા ભાગના વિદ્યાર્થીઓ તો જમવાના હોલની આજુબાજુમાં જ ભૂખ્યા વરુની જેમ આંટાફેરા મારે. આ હોલમાંથી ભાતભાતની વાનગીઓની સોડમ ચારે બાજુ પ્રસરતી હોય ત્યારે મનન ચિંતન કરતા વિદ્યાર્થીઓના મનમાં કયા વિચારો આવતા હશે એ તો એમને જ ખબર!
'ડી નોબિલી કોલેજ'માં આવેલા જમવાના હોલમાં બસ્સો જણ એકસાથે ભોજન લઇ શકે એવી સુવિધા છે. હોલની બંને બાજુ અને વચ્ચમાં એક, એમ ત્રણ હરોળમાં ટેબલ ગોઠવાયેલા છે. એક હરોળમાં લગભગ પંદર ટેબલ અને દરેક ટેબલ પર પાંચ વિદ્યાર્થીઓ બેસી શકે. આમ તો દરેક ટેબલ પર જરૂરિયાત જેટલું ભોજન મૂકેલું જ હોય પણ, રોટલી અને કેટલુંક વધારાનું ભોજન વચ્ચેની હરોળમાં મૂકવામાં આવે. જેને વધારે જોઈતું હોય એણે ઉભા થવાની તસ્દી લઈને જાતે ભોજન લેવું પડે. માંસાહારી ભોજન હોય ત્યારે દૃશ્ય જોવા જેવું હોય. બળિયો હોય એ બે ચાર કકડા વધારે લઇ જ જાય.
આજે પણ દરરોજના નિત્યક્રમ મુજબ વિદ્યાર્થીઓએ ભોજનખંડમાં પ્રવેશવા માટે ધસારો કર્યો અને અંદર પહોંચીને પોતાની જગ્યા પર શિસ્તબદ્ધ ગોઠવાઈ ગયા. જેવી ભોજન પહેલાંની પ્રાર્થના પૂરી થઇ કે તરત જ કેટલાકે વધારે ભોજન મેળવવા માટે વચ્ચેની હરોળમાં હલ્લો બોલાવ્યો. બધાના આશ્ચર્ય વચ્ચે, નિયમિત ભોજન કરતા એક વધારે વાનગી ટેબલ પર જોવા મળી. નાનકડા થાળમાં આ મસાલેદાર નોનવેજ વાનગી સુશોભિત કરીને ગોઠવવામાં આવી હતી. એની સોડમથી આકર્ષાઈને એક વિદ્યાર્થીએ એનો સ્વાદ ચાખી જોયો અને પસંદ પડવાથી બીજાને પણ આગ્રહ કર્યો. એ કઈ વાનગી હતી એની કોઈનેય ખબર નહોતી આમ છતાં, સ્વાદિષ્ટ હોવાથી લગભગ ચાળીસેક વિદ્યાર્થીઓએ પોતાની થાળીમાં એ વાનગી પીરસી દીધી. જેના હાથમાં આ વાનગી ન આવી એ વિદ્યાર્થીઓ પોતાના નસીબને દોષ દેતા કપાળે હાથ ઘસતા રહી ગયા.
બહાર નીકળ્યા પછી રહસ્ય સમજાયું. પૂર્વોતર રાજ્યમાંથી આવતા કેટલાક ભેજાબાજ વિદ્યાર્થીઓનું આ કારસ્તાન હતું. આગલી રાતે એમણે કૂતરાનું માંસ રાંધ્યું હતું ને ખાધા પછી જે વધ્યું એ ચૂપચાપ પેલા નસીબદાર વિદ્યાર્થીઓના લાભાર્થે ભોજનખંડમાં મૂકી દીધું હતું. ખબર નહોતી ત્યાં સુધી તો એમણે એ સ્વાદિષ્ટ વાનગીનો આસ્વાદ હોંશે હોંશે લીધો પણ જેવી ખબર પડી કે એમણે જે પેટમાં પધરાવ્યું એ બીજું કશું નહિ પણ કૂતરાનું માંસ હતું ત્યારે એમની દશા જોવા જેવી થઇ ગઈ. ખાધું હતું એ બધું બહાર આવી ગયું.
કહેવાની જરૂર નથી કે ઘણા દિવસો સુધી એમના મનમાં "ભાઉંભાઉં"ના ભણકારા વાગતા રહ્યા અને એ દિવસથી એમણે વચ્ચેના ટેબલ ભણી ભૂલેચૂકેય નજર નાખવાનું જ માંડી વાળ્યું.
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો