એન્જલ, એન્જલ, એન્જલ ........

"સર, એન્જલને શાળામાં પ્રવેશ આપવા બદલ તમારો ખાસ ખાસ આભાર. આમ છતાં, તમને એ જણાવવાની મારી ફરજ છે કે મારા દીકરાના બંને પગમાં ખામી છે."

"એટલે? તમે એમ કહેવા માંગો છો કે તમારો દીકરો વિકલાંગ છે? જો એમ હોય તો હું તમારા દીકરાને પ્રવેશ આપી શકું એમ નથી."

"ના સર, એ વિકલાંગ નથી. એ વિશિષ્ટ રીતે સશક્ત છે. એના પગમાં ખામી હોવા છતાં એ કોઈના ઉપર આધારિત નથી. "

"જુઓ તમે બીજી કોઈ શાળામાં પ્રયત્ન કરી જુઓ. હું એને પ્રવેશ આપી શકું એમ નથી." આમ કહીને આચાર્યએ ફોર્મ પરત કર્યું.

એન્જલના પપ્પા આચાર્યની ઓફિસમાંથી ભારે હૈયે બહાર આવ્યા અને વિમલ કોલોનીમાં આવેલા પોતાના ઘર સુધી હજી પહોંચ્યા નહોતા ને આ સમાચાર દાવાનળની જેમ લોકો સુધી પહોંચી ગયા. બીજા દિવસે સવારે આચાર્ય સમક્ષ રજૂઆત કરવા માટે લોકો જાતે જ પહોંચી ગયા. પોતાની ભૂલ સમજાવાને કારણે આચાર્યએ બોલેલું પાછું લઈને એન્જલને બાલમંદિરમાં પ્રવેશ આપ્યો. એ વાતને આજે છ વર્ષ વીતી ગયા ને એન્જલે કોઈપણ જાતની મુશ્કેલી વિના પાંચમુ ધોરણ 'એ' ગ્રેડ સાથે પાસ કરી દીધું છે. એન્જલ ભણવામાં તો અવ્વલ છે જ સાથે સાથે શાળાની અન્ય પ્રવૃતિઓમાં પણ હંમેશાં બીજા કરતા એક ડગલું આગળ રહે છે. શાળાના વાર્ષિકોત્સવમાં એને ડાન્સ કરતો જોઇને વિદ્યાર્થીઓ અને વાલીઓ મોંમાં આંગળા નાંખીને "એન્જલ, એન્જલ, એન્જલ ......."નો હર્ષનાદ કર્યા વિના રહી શકતા નથી. 

સાયકલીંગ કરવાનું હોય, લખોટીઓ, કેરમ, ક્રિકેટ કે ફૂટબોલ કે પકડદાવ રમવાનો હોય કે પછી લીમડાના ઝાડ ઉપર સડસડાટ ચઢી જવાનું હોય એન્જલ આ બધું જ એક સામાન્ય બાળકની જેમ રમતા રમતા કરી શકે છે. એનો જન્મ ચંદ્રકાન્તભાઈ અને લુસિયાબેનને ઘરે 21મી ડિસેમ્બર 2004ના રોજ થયો હતો. બે દીકરીઓ પછી દીકરાના જન્મને એમણે હોંશે હોંશે વધાવી લીધો હતો પણ એમની ખુશી લાંબુ ટકી નહોતી શકી. જન્મના એક કલાક પછી જ એમને જાણ થઇ કે દીકરાના પગમાં કંઈક ખામી છે. શરૂઆતમાં તો ડોક્ટરોએ બધું ઠીક થઇ જશે એમ કહીને સધિયારો આપ્યે રાખ્યો પણ છ મહિના પછી તકલીફ વધતી ગઈ. કુદરતે એન્જલને પગ તો આપ્યા હતા પણ એ ન આપ્યા બરોબર હતા. બંને પગના પંજા પગથી બિલકુલ છૂટા હતા. ઢાંકણી નીચેનું આગળનું હાડકું પંજા સાથે જોડાયેલું નહોતું ને એ ઉપરાંત, પાછળનું હાડકું તો હતું જ નહિ. આ પરિસ્થિતિમાં એન્જલ માટે સામાન્ય રીતે ચાલવું લગભગ અશક્ય હતું. છ મહિના પછી કરમસદમાં એક પગનું ઓપરેશન કરવામાં આવ્યું પણ કમનસીબે એ નિષ્ફળ નીવડ્યું. ડોક્ટરોએ વધારે અખતરા કરવાનું માંડી વાળીને એન્જલના માબાપને પડ્યું પાનું નભાવી લેવાની સલાહ આપી. આમ છતાં, માબાપનું હૈયું કેમે કરીને માનતું નહોતું. આણંદ, વડોદરા અને અમદાવાદના બધા જાણીતા દવાખાનામાં એમણે મુલાકાત લીધી પણ બધી જ જગ્યાએથી એમને એજ વાત સાંભળવા મળી. 

આમ કરતાં કરતાં એન્જલ એક દોઢ વર્ષનો થયો ને સહુના આશ્ચર્ય વચ્ચે એણે ચાલવાનું શરૂ કર્યું. બંને પગ જમીન પર સરખી રીતે ગોઠવી ના શકાતા હોવા છતાં એણે માત્ર પંજા ઉપર ઉભા રહીને ચાલવાનું શરૂ કર્યું ને જેમ જેમ એ મોટો થતો ગયો એમ એમ આશ્ચર્યના વમળો સર્જતો ગયો. હવે એણે દોડવાનું શરૂ કર્યું ને ધીમે ધીમે લગભગ બધી જ રમતોમાં નિપુણતા કેળવી લીધી. સાથે સાથે ઘરમાં ટીવી ઉપર ડાન્સ જોતા જોતા એણે જાતે જ આવડે એવા સ્ટેપ્સ શીખવાનું મનોમન નક્કી કરી લીધું અને ટૂંક સમયમાં ડાન્સ ઉપર એવી પકડ મેળવી છે કે એ જોઇને કુદરતે એની સાથે ભારોભાર અન્યાય કર્યો છે એ વાત આપણને યાદ જ ના આવે. 

એન્જલની ઉમર આજે અગિયાર વર્ષની છે. જીવન જીવવાની એની હોંશ, ઉત્સાહ અને તરવરાટ જોઇને એના માબાપ, સ્નેહીનો અને સ્વજનો હરખાય છે. પણ સાથે સાથે આ ખામીને લીધે એન્જલની ઉંચાઈ જણાતી નથી ને વધારે પડતા વજનને કારણે અનુભવાતી પીડાને કારણે એમનું હૈયું પણ ઉચાટ અનુભવે છે. ચંદ્રકાંતભાઈ ફેકટરીમાં પાંખા પગારમાં નોકરી કરે છે અને મમ્મી તથા બંને બહેનો ઘરે ભરતકામ, આભલા ભરવા જેવું નાનું મોટું કામ કરીને કુટુંબને ટેકારૂપ બનવાનો પ્રયત્ન કરી રહ્યા છે. તાણીતુસીને જીવતા હોવા છતાં એન્જલના પગ ઠીક થાય એ માટે આજે પણ એમના પ્રયત્નો ચાલુ જ છે. આર્થિક વિટંબણાઓ, માહિતીનો અભાવ, સમયની મારામારી અને અન્ય મુશ્કેલીઓ હોવા છતાં એન્જલના પગ ઠીક થશે એ આશામાં તેઓ આનંદથી જીવી રહ્યા છે અને મોટા થઈને નામાંકિત ડાન્સર બનવાની એની અદમ્ય ઈચ્છાને પોષણ આપી રહ્યા છે.

પાધરીયામાં અદમ્ય ઉત્સાહ, ચપળતા અને તરવરાટથી સાઈકલ ચલાવતો, લખોટીઓ, કેરમ, ક્રિકેટ કે પકડદાવ રમતો બાળક નજરે પડે તો તમે પણ  "એન્જલ, એન્જલ, એન્જલ....."ના હર્ષનાદ કર્યા વિના નહિ જ રહી શકો. એ વેળાએ એને જોઇને એટલું જ યાદ રાખવાનું કે એ વિકલાંગ નથી પણ વિશિષ્ટ રીતે સશક્ત છે.

(નોંધ: એન્જલને કોઈપણ રીતે
મદદરૂપ બનવાની ઈચ્છા હોય તો સંપર્ક કરો;
કમલ સંગીત (9726863377), dodiakamal@gmail.com